پرورش اردک

 

نژاد اردک و پرورش

دانشکده ها نژادهای اصلی تولید گوشت عبارتند از موسکووی ، آیلسبوری ، پکن و روئن. صلیب های مختلف بین این چهار نژاد خالص نیز برای گوشت مناسب است.

نژاد های اردک در جهان بسیار متنوع و زیاد هستند . بیشتر نژاد های اهلی از نژاد های وحشی منشاء گرفته اند اما انسانها با سلکسیون و انتخاب صفتهای برتر همانند میزان رشد و تعداد تخم به اهلی کردن اردک پرداخته است .از انجا که هدف ما پرورش اردک اهلی که از نظر اقتصادی به صرفه بوده , می باشد از این رو به نژاد های اردک وحشی نمی پردازیم.

اردکهای اهلی را به سه گروه میتوان تقسیم کرد:

1. اردک گوشتی
2. اردک تخمی
3. اردک زینتی

از انجایی که صنعت پرورش اردک در ایران چندان پیشرفته نیست و بیشتر در روستاها و به ویژه در شمال ایران آنهم به جهت موقعیت خاص جغرافیایی آن توسط روستاییان به صورت محدود وسنتی پرورش داده می شود از این رو نژاد های اردک زینتی در ایران چندان مورد توجه قرار نگرفته است, این در حالی است که در برخی از کشورهای اروپایی و امریکا نژاد اردک گوشتی را با سلکسیون و انتخاب صفتهای برتر در ۷ هفتگی به وزنی در حدود ۳ کیلوگرم می رسانند.

موسکووی

موسکووی در برزیل سرچشمه گرفت و در حدود سال ۱۵۶۰ در اروپا اهلی شد. در کشورهای اروپایی با نامهای مختلفی شناخته می شود. از نظر فنی ، موسکووی عضو خانواده غازها است ، زیرا همانند غازها چمن می زند و می خورد. موسکووی با نژادهای دیگر به روش های زیر متفاوت است:

• این خونسرد می رود و تخم های نژادهای دیگر و همچنین نوع خود را روی آن می نشیند و تخم می زند.
• پرواز می کند ، و بر روی خروس ها و درختان می خورد.
• اگر قبلاً با اعضای نژاد خود جفت شده باشد ، با اعضای نژادهای دیگر جفت نمی شود.
• جائیکه موفقیت آمیز موفقیت آمیز است ، فرزندان متقاطع نابارور هستند و به “قاطر” معروف هستند.
• دریک ، برخلاف سایر نژادها ، هیچ گونه پرهای حلقوی در دم خود ندارد.
• هر دو زن و مرد Muscovies به جای “ضرب و شتم” از “ضعف” Muscovies است.
• ماهیچه های تولید کننده تخم مرغ ضعیف هستند و تخم های خود را در چنگال می گذارند. یعنی ممکن است آنها ۲۰ تا تخم مرغ بگذرانند و قبل از تولید مجدد ، بخور یا مکث کنند.
• تخم های آن ۳۵ روز طول می کشد تا تخم ریزی کنند ، در حالی که تخم های سایر نژادها فقط ۲۸ روز طول می کشد.
• گوشت آن نسبت به سایر اردک ها دارای چربی کمتری است.

ویژگی های جسمی

• سر – در مقایسه با بقیه بدن ، سر نسبتاً بزرگ است. صورت بدون پر است. بر روی صورت و در بالای لایحه کاروان های قرمز وجود دارد.
• بدن – کمی قوس دار در بالا ، تمایل به مستطیل دارد. مسکونی ها با یک کالسکه افقی آرام و آرام حرکت می کنند. در هنگام پرورش اردک های تخمگذار ، شکم تمایل به ساق زدن دارد.
• پاها – ساق و پا به رنگ نارنجی است. ساقه ها نسبتاً کوتاه و ضخیم هستند.
• رنگ – از بین چندین گونه (به عنوان مثال ، سفید ، سیاه ، سیاه و سفید با بال های سفید) ، مناسب ترین برای تولید گوشت ، رنگ سفید است. موسکووی سفید گوشتی سفید را ترجیح می دهد که تجارت آن را ترجیح می دهد و حدود ۹۰٪ نوع رنگی است که برای تولید تجاری مورد استفاده قرار می گیرد.

آیلسبوری

آن چیزی که معمولاً آیلسبوری نامیده می شود در حقیقت یک پکن است. هر دو آیلسبری و پکین “اردک انگلیسی” نامیده می شوند. آنها زودتر از Muscovies به عنوان اردک های “سبز” به بازار عرضه می شوند. (“سبز” قبل از ایجاد پرهای بالغ به اردکها گفته می شود.) اگرچه آیلسبوریس لایه های خوبی نیستند ، اما آنها بهتر از Muscovies هستند ، و از بین نمی روند. تخمهای آنها ممکن است به رنگ سفید مایل به سبز باشد.

ویژگی های جسمی

• سر – بزرگ ، راست و بلند. لایحه سفید یا گوشتی به طول ۱۵-۲۰ سانتی متر است و تقریباً مطابق با بالای جمجمه است.
• بدن – پستان باید برجسته و بدن بلند ، گسترده و عمیق باشد. دم فقط کمی خمیده است. استخوان کوئل باید عملاً موازی با زمین باشد و کالسکه به صورت افقی باشد. این نژاد با یک راه رفتن آهسته و آرام حرکت می کند.
• پاها – به خوبی تنظیم شده است تا بدن را متعادل کند. کوتاه ، قوی و نارنجی روشن هستند.
• رنگ – لکه سفید خالص باید روشن و براق باشد.

پرورش

عامل اصلی در انتخاب پرورش دهندگان اردک وزن بدن است. از آنجا که این بسیار ارثی است ، هنگامی که به سن بازاریابی رسیدید ، پرندگان را به صورت جداگانه انتخاب کنید. همچنین هنگام انتخاب پرندگان موارد زیر را در نظر بگیرید:

• ترکیب بدن
• میزان پر شدن
• تولید تخم مرغ
• باروری
• قابلیت تخم گذاری
• زندگی مولد
• مصرف خوراک

از آنجا که وراثت پذیری همه این عوامل زیاد نیست ، یک سیستم انتخاب خانواده لازم است. برای انجام این کار ، شما نیاز دارید:

• یک سیستم شناسایی
• لانه های دام
• یک سیستم ضبط دقیق

لانه تله طراحی شده اند به طوری که می توانید یک اردک به لانه رفتن، اما نمی تواند خارج تا زمانی که توسط اپراتور را منتشر کرد. این به اپراتور امکان می دهد تا تخم مرغ تخم گذار را ثبت کند و پرنده ای را که تخم گذاشته است ، از طریق بال یا پاهای خود تشخیص دهد.

یک سیستم ضبط شامل اطلاعاتی از قبیل:

• تعداد تخم های گذاشته شده؛
• تعداد جوجه اردک ها
• تعداد جوجه اردک به بازار عرضه می شود؛
• سن بازاریابی در وزن مناسب.

پرورش دهندگان جوان و نیرومندی را انتخاب کنید. موارد زیر به شما در تمایز بین اردک های جوان و مسن کمک می کند:

• رنگ پا و بیل در اردک های جوان روشن است – در اردک های قدیمی ، کسل کننده است و سختی پوست وجود دارد.
• اردکهای جوان دارای یک استخوان پستان پایدار و واضح هستند – استخوان سینه اردک های قدیمی نسبتاً سخت است.
• بادگیر اردکهای جوان نرم و به راحتی دندانپزشکی است – دشوار است که بتوانید بادگیر اردکهای قدیمی را مسدود کنید.

مطابقت

برای دستیابی به بزرگترین پیشرفت ژنتیکی ، زمان بین نسل ها (“فاصله نسل”) باید به حداقل برسد. اردک و دریک سال اول بهترین هستند – پرندگان کوچکتر از ۶ ماهگی را با هم جفت نکنید.

نسبت تعداد اردک به یک دریک با نژاد ، سن و روش مدیریت اداره می شود. اردک های کمتری می توانند در هنگام قرارگیری پرندگان به طور جدی در یک دریک جفت شوند. با نژادهای سنگین مانند موسکووی ، نسبت یک دریک به پنج اردک مورد نیاز است. با نژادهای سبک تر مانند خاکی کمپبل ، ممکن است یک دریک تا ده اردک کفایت کند.

تعداد پرندگان مورد جفت گیری بستگی به تعداد جوجه اردک های مورد نظر شما دارد. با بیشتر نژادها ، یک اردک می تواند در هر فصل حدود ۱۰۰ جوجه اردک قابل فروش تولید کند – سویه های منتخب تولید بیشتری می کنند.

برای اینکه به اردک و زمان دراک برای تسویه حساب بپردازید ، باید ۲ هفته قبل از جمع آوری تخم مرغ ها برای تنظیم ، جفت گیری شوند. این امر باعث می شود که جفت گیری مناسب اتفاق بیفتد و از باروری بالا در تخم های گذاشته شده اطمینان حاصل شود. هرچه تعداد پرنده هایی که در کنار هم جفت شده و در کنار هم قرار می گیرند کوچکتر باشد ، نتایج بهتر خواهد بود. به دلایل اقتصادی ، پرورش دهندگان تجاری مجبورند تمرین جفت گیری را انجام دهند.

جدول ۱٫ وزن معمولی پرندگان بالغ را هم برای نژادهای گوشتی و هم برای نژادهای تخم مرغ نشان می دهد.