نژادهای بز: آنگورا

بزهای پشم گوسفند از قرن پنجم قبل از میلاد در آسیای صغیر پرورش یافته اند. بعضی ها به خاطر پشم بلند و سفید که از آن پارچه های رنگی درخشان بافته می شدند ، مشهور بودند. اینها به نام آنگوراس نامگذاری شدند زیرا بهترین ها در استان آنگورا (در حال حاضر آنکارا) در دشت های مرکزی آناتولی ترکیه پرورش یافته اند.

این منطقه که تقریباً ۱۰۰۰ متر از سطح دریا بالاتر است ، دارای تابستانهای گرم و خشک و زمستانهای سرد و مرطوب است.

اولین رکورد اروپایی آنگورا مربوط به سال ۱۵۳۱ است که سفیر هلند که در قسطنطنیه مستقر شده بود ، توانست یک جفت را تأمین کند.

در سال ۱۸۲۰ ، سلطان ترکیه برای نخستین بار اجازه صادرات مواد اولیه خام را از استانبول به اروپا صادر کرد. انگلستان به سرعت تکنیک های ریسندگی ماهر را تسخیر کرد و به زودی تقاضا برای مویر خام بیشتر از ترکیه بود.

آنگوراس برای اولین بار در سال ۱۸۴۹ توسط ایالات متحده آمریکا وارد شد که هفت بار انجام شد و دو دلار به کارولینای جنوبی رسیدند.

تاریخ در استرالیا

در سال ۱۸۳۲ ، WE Riley of Raby ، در نزدیکی پاراماتا ، ۱۳ بز کراس کراش آنگورا را از گله دوشس دو برری فرانسه خریداری کرد.

آنگوراها در سال ۱۸۵۳ از ترکیه و بعداً از آفریقای جنوبی و ایالات متحده وارد می شدند. این حیوانات به مناطق بسیاری رفتند و تعداد آنها تا اوایل دهه ۱۹۰۰ افزایش یافت ، زیرا بسیاری از گله ها پراکنده شدند.

در دهه های ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ علاقه کمی به بزهای آنگورا نشان داده شد و جمعیت تقریباً به یک گله در ویکتوریا ، متعلق به بارتونها کاهش یافت.

علاقه به نژاد در اواخر دهه ۱۹۶۰ افزایش یافت و به سرعت در دهه ۱۹۷۰ رشد کرد. در حال حاضر چندین هزار پرورش دهنده آنگوراس و تعداد گله های استرالیا حدود ۲۰۰۰۰۰ نفر است.

توزیع

گسل سبزیجات ، به ویژه آرد ، باعث کاهش ارزش مویر می شود. در نتیجه ، آنگوراها عمدتاً در مناطقی با بارندگی بیشتر و یا در مناطق تولید دانه وجود دارد که به عنوان مناطق آزاد و یا تقریباً آزاد پتانسیل شناخته می شوند.

ویژگی های نژادهای بز: آنگورا

بزهای آنگورا به رنگ سفید و دارای یک پشم گوسفند تک پوش است که به آن مویر گفته می شود. پشم گوسفند به طور مداوم با سرعت حدود ۲ تا ۲٫۵ سانتی متر در هر ماه رشد می کند. از آنجا که کارخانه های نساجی به طول ۱۵ سانتی متر نیاز به مویر دارند ، معمول است که سالانه دو بار آنها را برش دهید. وزن پشم آنگوراها بالغ ۱٫۲ تا ۲٫۵ کیلوگرم است و تولید سالانه آن حدود ۴/۲ تا ۵ کیلوگرم برای هر حیوان است.

آنگورها نشخوارکننده هستند. آنها نسبت به گوسفندان نسبت به گوسفندان ارجحیت کمی به گیاهان چوبی دارند و از مرور بیشتری استفاده می کنند – یعنی برگ درختان و درختچه ها.

آنها دارای یک بارداری ۱۴۹ روزه با یک فصل مخصوص پرورش پاییز هستند. دلارها همچنین افزایش تمایل جنسی در پاییز را نشان می دهند. آنها باروری بالایی دارند ، تا حدود ۷۰٪ از بالغ ها دارای زایمان های متعدد هستند. این امر باعث می شود که میزان شیر گرفتن تا ۱۶۰٪ کاهش یابد و میانگین آن ۱۱۰٪ باشد. مطلب پیشنهادی  پرورش بز سانن

استفاده می کند

بزهای آنگورا به طور عمده برای تولید محایر نگهداری می شوند که در تجارت مبلمان و اثاثه یا لوازم داخلی استفاده می شود. ویژگی های خاص آن این است که به سایه های پر جنب و جوش رنگ می کند ، شکل (حافظه) خود را حفظ می کند ، خاک را ریخته و “براق” را بر روی محصولات به پایان می رساند.

آنگوراس همچنین گوشتی را تهیه می کند که دارای بازار آماده باشد ، هم در داخل و هم برای صادرات. در سال ۱۹۸۵ ، گوشت بز و محصولات مرتبط با آن حدود ۸/۸ میلیون دلار ارزش گذاری شده بود ، که آنگورا مشارکت کننده جزئی اما رو به رشد است ، در حالی که تولید محایر حدود ۵۰۰ تن و حدود ۵ میلیون دلار ارزش داشت.