فاگوسیتوز

مشاهدات اولیه

حضور ذرات خارجی در درون سلولها برای اولین بار در دهه ۱۸۶۰ توسط آسیب شناس کرنید اسلاوژانسک توصیف شد. در دهه ۱۸۸۰ جانورشناس و میکروب شناس متولد روسیهالی Metchnikoff اصطلاح فاگوسیت را با اشاره به سلولهای ایمنی بدن که اجسام خارجی مانند باکتریها را درگیر و نابود می کنند ، معرفی کرد . Metchnikoff همچنین به این نتیجه رسید که فاگوسیتها نقش مهمی در پاسخ ایمنی بدن دارند ، اکتشافی که او سهمی از جایزه نوبل فیزیولوژی یا پزشکی در سال ۱۹۰۸ را به دست آورد .

انواع فاگوسیت ها

ذراتی که معمولاً توسط گلبولهای سفید فاگوسیتوزیده می شوند شامل باکتریها ، سلولهای بافتی مرده ، تک یاخته ها ، ذرات مختلف گرد و غبار ، رنگدانه ها و سایر بدنهای خارجی هستند. در انسان و به طور کلی در مهره داران ، مؤثرترین سلولهای فاگوسیتیک دو نوع گلبول سفید هستند:ماکروفاژها (سلولهای فاگوسیتی بزرگ) ونوتروفیل ها (نوعی گرانولوسیت ). ماکروفاژها به ویژه در ریه ها ، کبد ، طحال و غدد لنفاوی رخ می دهد ، که عملکرد آنها آزاد کردن راه های هوایی ، خون و لنف باکتری ها و ذرات دیگر است.

ماکروفاژها همچنین در تمام بافت ها به عنوان سلول های آموئید سرگردان دیده می شوند ، و مونوسیت که پیشرو ماکروفاژ است در خون یافت می شود. فاگوسیت های کوچکتر عمدتا نوتروفیل هایی هستند که همراه با خون در گردش تا زمانی که به ناحیه ای از بافت آلوده برسند ، جایی که از طریق رگ خونی عبور می کنند حمل می شوند.دیوار و اتاق در آن بافت ماکروفاژها و نوتروفیل ها به وسیله موادی که توسط باکتریها و بافتهای آلوده از بدن خارج می شوند و یا از طریق تعامل شیمیایی بین باکتریها و سیستم مکمل پروتئینهای سرم خون ، به سمت ناحیه عفونت یا التهاب کشیده می شوند. نوتروفیل ها نیز ممکن است بعد از تصادف با آنها ذرات را درگیر کنند.

چسبندگی ذرات

قبل از انجام فاگوسیتوز ، فاگوسیت و ذره باید به یکدیگر چسبیده باشند ، که احتمال آن تا حد زیادی به ماهیت شیمیایی سطح ذرات بستگی دارد. در مورد باکتری ها ، اگر فاگوسیت نمی تواند به طور مستقیم چسبیده باشد ، اجزای پروتئین خون شناخته شده به عنوانopsonins (به عنوان مثال ، مکمل و آنتی بادی ) یک فیلم سطح روی باکتری ها تشکیل می دهند – فرایندی که به opsonization معروف است. فاگوسیتها به اپسونینها چسبیده و فاگوسیتوز در پی می آید. باکتریهای محصور شده با مشکل بیشتری مصرف می شوند. در صورت عدم وجود آنتی بادی های خاص که باکتری ها را به رسمیت می شناسند ، opsonization نمی تواند رخ دهد و باکتری ها فاگوسیت ها را دفع می کنند.

سطوح چنین باکتری هایی با خاص پوشش داده شده اندآنتی بادی ها فقط پس از آنکه بدن پاسخ ایمنی بدن را به وجود آن نوع خاص از باکتری سوار کرد. چنین آنتی بادی ها در ایجاد ایمنی در برابر بیماری ها از اهمیت زیادی برخوردار هستند.

گرفتگی و هضم ذرات

سرعتی که سلول فاگوسیتیک در آن ذره ذره ایجاد می کند تا حدودی با اندازه ذره متفاوت است. ذرات کوچک ، مانند باکتری ها یا دانه های دانه زغال سنگ تقریباً بصورت لحظه ای مصرف می شوند. اشیاء بزرگتر ، مانند توده های باکتری یا سلول های بافتی ، در طی یک واکنش طولانی تر فاگوسیتوز می شوند. سلول در اطراف جسم جریان می یابد تا زمانی که کاملاً درگیر شود. بدین ترتیب جسم درگیر در یک واکوئل محدود به غشایی به نام فاگوزوم محصور می شود. فاگوسیت ذرات بلعیده شده را با آنزیم های هیدرولیتیک هضم می کند ، که درون کیسه های محصور به غشاء به نام لیزوزوم ها قرار دارند.در سلول یافت شد آنزیم های فاگوسیتیک در واکوئلی که در آن هضم صورت می گیرد ترشح می شوند. از اجزای آلی کوچک ذره برای ساخت مولکول های بزرگتر مورد نیاز سلول استفاده می شود.