تحقیق در مورد دیازپام – داروها , با فرمت پاورپوینت

تحقیق در مورد دیازپام – داروها

دانلود پاورپوینت دیازپام – داروها در ۱۱۱ اسلاید زیبا تهیه و تنظیم شده است. برای دانلود این مقاله ما در این پست در سایت دانشکده ها قسمتی از متن این تحقیق را در قسمت پایین قرار خواهیم داد تا بتوانید قبل از دانلود پاورپوینت مرور کوتاهی را بر توضیحات داشته باشید.

 

پاورپوینت دانلود تحقیق در مورد دیازپام – داروها

 

دیازپام – DIAZEPAM
 نام فارسى:دیازپام 

نام انگلیسىDIAZEPAM :

 گروه دارویى:آرام‌بخش / خواب آور

 گروه شیمیایى دارو:بنزودیازپین 

دیازپام برای درمان اضطراب ، ترک الکل و تشنج استفاده می شود . همچنین برای تسکین اسپاسم عضلات و تهیه آرام بخش قبل از اقدامات پزشکی نیز استفاده می شود. این دارو با آرامش مغز و اعصاب کار می کند. دیازپام متعلق به یک دسته از داروهای معروف به بنزودیازپین ها است .

عوارض جانبی

عوارض جانبی بنزودیازپینها مانند دیازپام شامل فراموشی آنتروگراد ، سردرگمی (به ویژه در دوزهای بالاتر) و آرام بخش است . افراد مسن بیشتر مستعد ابتلا به عوارض جانبی دیازپام مانند سردرگمی ، فراموشی ، آتاکسی و اثرات خماری و همچنین سقوط هستند. استفاده طولانی مدت از بنزودیازپین ها مانند دیازپام با تحمل دارو ، وابستگی بنزودیازپین و سندرم ترک بنزودیازپین همراه است. مانند سایر بنزودیازپین ها ، دیازپام می تواند حافظه کوتاه مدت و یادگیری اطلاعات جدید را مختل کند. در حالی که داروهای بنزودیازپین مانند دیازپام می توانند باعث فراموشی انتروگراد شوند ، اما باعث ایجاد فراموشی رتروگراد نمی شوند؛ اطلاعات آموخته شده قبل از استفاده از بنزودیازپین ها مختل نمی شود. تحمل در برابر اثرات شناختی بنزودیازپین ها با استفاده طولانی مدت تمایل به توسعه ندارند و افراد مسن نسبت به آنها حساس تر هستند.  علاوه بر این ، پس از قطع بنزودیازپین ها ، نقص های شناختی ممکن است حداقل به مدت شش ماه ادامه یابد. مشخص نیست که آیا این اختلالات بیش از شش ماه طول می کشد تا کاهش یابد یا دائمی باشد. بنزودیازپین ها همچنین ممکن است باعث افسردگی و یا بدتر شوند.  تنتور یا تکرار تزریق وریدی دیازپام زمانی که مدیریت تشنج، به عنوان مثال، ممکن است به مسمومیت دارویی منجر شود، از جمله دپرسیون تنفسی، آرام بخشی و افت فشار خون . تحمل دارو در صورت تزریق بیش از ۲۴ ساعت ممکن است به تزریق دیازپام نیز افزایش یابد.آرام بخش ها و قرص های خواب آور ، از جمله دیازپام ، با افزایش خطر مرگ همراه است.

دیازپام طیف وسیعی از عوارض جانبی معمول برای بیشتر بنزودیازپین ها دارد ، از جمله:

• سرکوب خواب REM و خواب آهسته
• اختلال در عملکرد موتور
  • هماهنگی مختل شده
  • تعادل اختلال یافته
  • سرگیجه
• تاکی کاردی رفلکس 

مکانیسم اثر:

سطوح زیرقشرى دستگاه عصبى مرکزى مثل سیستم لیمبیک، تشکیلات مشبک را مهار می‌کند. 

موارد مصرف: اضطراب، قطع ناگهانى مصرف الکلی، داروى کمکى را در اختلالات صرعی، قبل از عمل جراحی. 

میزان مصرف اضطراب/ اختلالات تشنجی:
بالغین: خوراکى ۲ تا ۱۰mg سه تا چهار بار در روز؛ فرم پیوسته‌رهش ۳۰-۱۵ میلی‌گرم در روز داده می‌شود.
بچه‌هاى بالاى شش‌ماه: خوراکى ۱ تا ۲/۵mg، سه تا چهار بار در روز.

اسپاسم عضلانی، قطع مصرف الکل:

• بچه‌هاى بالاى ۵ سال: عضلانی/وریدى ۵ تا ۱۰mg هر سه تا چهار ساعت برحسب نیاز داده می‌شود.
  بچه‌هاى بالاى ۳۰ روز: عضلانی/ وریدى ۱ تا ۲mg، هر سه تا چهار ساعت برحسب نیاز داده می‌شود.
  صرع مداوم:
  بچه‌ها: بولوس وریدى) ۰/۱ تا ۰/۳mg/kg (1 میلی‌گرم در دقیقه )به‌مدت ۵-۳ دقیقه) که می‌توان هر ۱۵ دقیقه آن را تکرار کرد و تا دو دوز داده می‌شود.
  بالغین: بولوس وریدى ۵ تا ۲۰mg با مقدار ۲mg در دقیقه داده می‌شود و می‌توان هر ۱۰-۱۵ دقیقه آن را تکرار کرد، و درصورت عود صرع، ۳۰ دقیقه بعد می‌توان دوز دارو را تکرار کرد.
  موارد منع مصرف: فرم قرص: حساسیت مفرط به بنزودیازپین‌ها، گلوکوم با زاویه باریک، گلوکوم زاویه باز درمان‌نشده، جنون، حاملگى (در گروه D قرار دارد)، بچه‌هاى زیر ۶ماه، تا دو هفته پس از قطع مصرف MAOT.

فرم تزریقی: شوک، مسمومیت حاد الکل، اغماء، حاملگى و اغماء، حاملگى و زایمان نوزادان کمتر از یک‌ماه COPD. 

توضیحات دارو:عوارض جانبی:
دستگاه عصبى مرکزی: گیجی، خواب‌آلودگی، سردرگمی، سردرد، اضطراب، ترمور، تحریک‌شدن، خستگی، افسردگی، بی‌خوابی، توهم.
گوارشی: یبوست، خشکى دهان، تهوع، استفراغ، اسهال، بی‌اشتهائی.
پوستی: راش، درماتیت، خارش.
قلبى عروقی: اُفت فشارخون وضعیتی، تغییرات  الکتروکاردیوگرام تاکیکاردی، افت فشار خون.
چشم، گوش، حلق و بینی: تارى دید، وزوز گوش، میدریاز

►احتیاطات:

سالمندان، افراد ناتوان، بیمارى کبدی، بیمارى کلیوى سایکوز، افسردگی، میاستنی‌گراویس، سابقه اعتیاد بااحتیاط مصرف شود.
فارماکوکینتیک: جذب گوارشی: کامل.

►شروع اثر: خوراکى ۱ـ۵/۰ ساعت، عضلانى تا ۲۰ دقیقه، وریدى ۵ـ۱ دقیقه.

►اوج اثر: خوراکى ۲ـ۱ ساعت، عضلانى ۵/۱ـ۵/۰ ساعت. وریدی: ۳۰ـ۱۵ دقیقه. مدت اثر: خوراکى تا ۲۴ ساعت، وریدى ۶۰ـ۱۵ دقیقه. انتشار: از CNS رد می‌شود.

►متابولیسم: کبدی. دفع: کلیوى (نیمه عمر ۷۰ـ۲۰ ساعت).
 تداخلات داروئی: سایمتیدین سطح پلاسمائى آن را افزایش می‌دهد. باعث کاهش اثر ضدپارکینسون لوودوپا می‌شود. سطح فنی‌توئین را افزایش می‌دهد. سیگار باعث کاهش اثر آرام‌بخشى دارو می‌شود.

►ملاحظات پرستاری:

پیگیرى آزمایشگاهی:
ـ فشار خون (در حالت خوابیده و ایستاده)، نبض: در صورت افت فشار خون سیستولیک به‌ مقدار ۲۰mmHg، دارو را مصرف نکنید و پزشک را مطلع نمائید، در صورت مصرف فرم وریدى دارو، هر ۱۵ـ۵ دقیقه وضعیت تنفسى مریض را بررسى کنید.
ـ مطالعات خونی: در درمان طولانی‌مدت CBC را بررسى کنید؛ به‌ندرت ممکن است دیسکرازى خونى ایجاد شود.
ـ مطالعات کبدی: ALT, AST، بیلیروبین، کراتینین، LDH، آلکالن فسفاتاز

 

►توصیه‌ها:

ـ در عروق وریدى بزرگ تزریق شود، از رقیق کردن یا مخلوط کردن آن با داروهاى دیگر خوددارى شود، و هر ۵mg یا کم‌تر از دارو در مدت یک دقیقه داده شود (تزریق سریع منجر به التهاب، تحریک و فلبیت می‌شود).
ـ انفروزیون مداوم داخل وریدى ممکن است منجر به رسوب دارو در مایعات داخل وریدی، و یا کاهش Bioavailability آن در نتیجه تماس با ظروف پلاستیکى تزریق داخل وریدى شود.
ـ در صورت وجود علائم گوارشى با شیر یا غذا مصرف شود.
ـ در صورتی‌که مریض قادر به بلع کامل دارو نیست، دارو را خرد کنید

►براى خشکى دهان از آدامس‌هاى بدون شکر، آب‌نبات، مزمزه کردن آب استفاده کنید.

ـ در صورت مصرف همزمان دیازپام با مواد مخدر، دوز نارکوتیک را به یک‌سوم تقلیل دهید.
ـ از آنجائى که در ابتداى درمان ممکن است خواب‌آلودگى و گیجى ایجاد شود، جابه‌جائى و حرکت مریض به کمک یک همراه انجام شود.
ـ از وسایل ایمنى مثل نرده حفاظ استفاده شود.
ـ بلع فرم خوراکى دارو را کنترل کنید.

►ارزیابى بالینی:

پاسخ درمانی: کاهش اضطراب، بی‌قراری، بی‌خوابی.
وضعیت روانی: خلق، احساس، خو، وضعیت خواب، خواب‌آلودگى و گیجی.
وابستگى بدنى و علائم قطع مصرف دارو: سردرد، تهوع، استفراغ، درد عضلانی، ضعف پس از استفاده طولانی‌مدت.
تمایلات خودکشی.

►آموزش به بیمار و خانواده:

ـ دارو را با غذا مصرف کنید.
ـ در استرس‌هاى روزانه یا به مدت بیش از چهار ماه مصرف نشود، فقط با تجویز پزشک مصرف شود؛ بیش از مقدار تجویزشده مصرف نکنید چرا که ممکن است عادت به مصرف دارو ایجاد شود.
ـ از مصرف داروهاى OTC (بدون نسخه) مگر با تجویز پزشک خوددارى شود.
ـ در صورت وجود خواب‌آلودگی، از رانندگى و سایر کارهائى که مستلزم هوشیارى هستند، امتناع شود